HEY FA!
Doris, Sophie en ik zijn gisterenochtend vroeg vertrokken richting binnenland met als hoofddoel mega (1m à 1.5Om) waterschildpadden te spotten tijdens hun eierlegritueel.
We hadden op aanraden van onze huisgenoten deze trip nu al geboekt omdat we dan van een fikske korting konden genieten en omdat het klimaat des te langer we wachten, des te ongunstiger wordt.
Om 8.OOu vertrokken we met zo'n 15 BAKRA (blanke) stagiaires in een busje richting binnenland. Na een hobbelige rit (buiten P'bo zijn weinig starten verhard en dus veel wegen hobbeldebobbel) kwamen we aan in Albina, een dorp aan de Marowijne rivier die Suriname van Frans-Guyana gescheiden houdt.
Hier konden we met zn 18 (inclusief 3 begeleiders) in een gammel bootje jumpen. We wisten op voorhand dat we zouden nat worden. We wisten niet dat we een halve liter water zouden binnen krijgen, de spetsen onze kopkes serieus zouden kletsten en de liters water al onze zonnecrème zouden wegspeoelen! Gevolg: Sophie en ik hebben benen waar kreeftenpoten voor onder doen! Doris heeft ook een streepke zon gehad maar vermits ze al een 70-tal muggenbeten heeft op 1 been, vond de zon het gepast haar een beetje te sparen. Ik ben trouwens nog steeds teleurgesteld in zonnecrème. Dan smeer je al een factor 50!
Na anderhalf uur op de boot kwamen we aan in Galibi (of Galibie, er heerst enige twijfel over de benaming). We hebben onze hangmatten en klamboe opgehangen, ik ben uiteraard even door de eerste hangpoging gezakt (al die jaren knopen leggen bij de scouts voor niets). Vervolgens kregen we een rondleiding in het dorp. Er zijn zo een 800 inwoners in Galibi en de tijd is hier écht blijven stilstaan. Na 23u is er in het ganse dorp geen electriciteit meer, enige vorm van high tec was niet aanwezig, enkel bootjes en hutjes en véél palmbomen! De leerlingen van de dorpsschool hadden dan ook een uizicht dat ik maar al te graag graag zou verruilen met dat van de Plantijncampus in de Kronenburgstraat...
We zijn de plaatselijke zoo binnengestapt, nuja, een soort van weideke zonder omheinig met allerhande apen (doodshoofdaapjes, capucijnaapjes = mijn totem :) ), luiaards, een anaconda, een tarantula,neusbeertjes,...
De apen sprongen gewoon uit de bomen meteen op je hoofd om verder door te kruipen naar je broekzak en zoveel mogelijk centen en ander fraais te jatten. Echte boefjes. De mannen van de zoo konden ons gelukkig alles teruggeven. Enkelen onder ons hebben de wurgslang ook in hun nek gehad. Deze liet wat sperma achter op hun T-shirts. Doris en ik hebben vriendelijk bedankt voor deze ervaring, Sophie is ze moedig aangegaan.
Tegen 21u kwam hetzelfde gammele bootje ons ophalen om echt te starten aan de waterschildpaddenzoektocht. Er waren zo'n 3tal zoekbootjes (veel toeristen = veel schildpadden die gestoord worden in hun legproces). Na een eerste tussenstop zonder schildpadden vaarden we nog even lustig door. Deze keer waren we voorzien op de nattigheid en droegen we een vuilniszak met bikini onder.
- 100 punten van de fashion police!
De 2de stoppauze hadden we meer succes. Eigenlijk best een klucht hoor want uiteraard meer je aan waar alle andere bootjes aangemeerd liggen. We hebben een 15-tal sporen gezien en een 6-tal schildpadden. In Suriname is men erg streng rond het dierenbehoud dus er mocht niet worden geflitst bij het foto's nemen en er liepen verschillende mensen van dierenbescherming rond om daar op toe te zien. Pak dat er toch wel een 30tal toeristen rondliepen dus dit mocht wel. In Frans- Guynana zagen we continu flitsen, de schildaddenpopulatie neemt daar bijgevolg enorm af omdat de schildpadden schrikken en terug in water gaan om aan de overkant (chéz nous) hun eieren te leggen.
Uiteteld de hangmat in, waarin we beter geslapen hebben dan op onze flutmatrassen hier in het huisje. Er zaten in galibi veel vieze straathonden die speciaal voor ons nog een ware blafmarathon begonnen toen we slapen wilden. Ik was net ingedommeld toen er zo'n hond tegen mijn achterwerk onder de hangmat morde. Dat zorgde voor een serieus aaaaarg-moment!
Deze morgend opgestaan, opgerommeld, lekker gegeten en terug de boot op richting Albina. Busje op en weer 3 uur richting Paramaribo. De busrit vond ik eigenlijk heerlijk. Luide muziek (want dat hoort hier zo), airco, geen muggen, prachtig zicht op het tropische regenwoud en voldoende gehobbel en gebobbel om af en toe in te dommelen...
Aangekomen, gewassen, gegeten, internet geraadpleegd en verbrande ledematen verzorgd, sluit ik echt af want over minder dan 8u staat onze taxi hier en gaan we fris en fruitig observeren!
A boen,
So to the Phee Wee, DorrieWorrie en Betty to the 'B' Boop
zondag 21 maart 2010
Mode in P'bo
Voor allen die zich verwant voelen met mij als modestudente, lees vooral verder.
Voor allen die zich niet zo zeer verwant voelen met mij maar wel met mode, lees vooral verder.
Voor allen die mode niet interessant vinden en mij als modestudente niet interessant vinden, skip deze post en ga naar die hierboven over onze uistap naar Galibie.
My dearest fashionpeople,
Na een weekje Paramaribo heb ik enkele vreemde tendenzen opgemerkt, voldoende interessant naar mijn mening om jullie er even over te posten.
Ten eerste, er zijn ongelofelijk veel prullaria winkeltjes met massaal veel spandex-achtig, kleurrijke, (van Chinese afkomst zijnde) textiel. Als je goed selecteert zit er af en toe nog wel iets leuks bij. De meeste winkels verkopen dezelfde kleding.
Je ziet ook vaak merken als: ONLYE --> only
BIRCKENJOCK --> Birkenstock ;)
Allemaal erg goedkoop!
Kleding is Suriname is écht goedkoop. Slippers en allerhande sandalen ook. Deze zijn wel van de "bekende" merken (ipanema en havaianas) en kosten iets van een 10 srd
(= een 2,5 euro). De kwaliteit van de kleding is uiteraard niet hoogstaand maar dat kan je van een jeans van 35 srd niet verwachten.
Nog bijzonder grappig zijn de etalagepoppen. Deze hebben stuk voor stuk een steekpoepke. Kleding valt totaal anders op zo'n pop met steekpoep. Het heeft zeker zijn charme!
Wat ik erg gek vind is dat alle etalagepoppen blank zijn. De bevolking is hier écht niet blank. Wij vallen absoluut op in het straatbeeld met onze melkvelletjes. Ik had dus verwacht meer donker gekleurde poppen te zien of chinese-javaans getinte poppen maar dus blanke poppen inclusief steekpoep.
Er zijn véél stofjes te koop met de meeste geweldige retro en ruitjes-prints voor een 5 srd (= 1,25 euro!!) per meter.
Het doet me pijn dat er een bagagelimiet bestaat. Er wordt dan ook nog veel zelf genaaid en gestikt. Dit heb ik even bevraagd bij één van de werkkrachten bij de grootste stoffenwinkel die ik tot nog toe gespot heb.
Een laatste opvallendheid: Er staat hier in suriname in elke winkel BELACHELIJK VEEL PERSONEEL! Ze hebben hier nog jobs die bij ons al lang uit den boze zijn. Denk aan inpakkers in de supermarkt (jawel, met plastic zakjes smijt men dus ook nog rond je oren en recycleren kent men niet).
Ik kwam een kledingwinkel binnen ten grootte van de ondergoed H&M op de Meir en daar had men iets van een 25à30 peroneelsleden en op die moment misschien 10 klanten!
Als je dan bedenkt dat de kleding zo goedkoop is en er zo massaal veel personeel staat zegt dat meteen iets over de koopkracht en lonen van de doorsnee arbeider!
De doorsnee Surinaamse vrouw die je tegenkomt in de stad draagt of een jeans (ik krijg deze hier zelfs niet aan (zweet en jeans = geen ideale combo) gecombineerd met een spannend, synthetisch topje (de doorsnee surinaamse vrouw heeft een maatje 44-50... ZEXZY!)
En natuurlijk zie je ook nog heel wat vrouwen gekleed in hun typische klederdracht. Vrouwen die een ambtenaren job uitvoeren (onderwijzers, verpleegsters, bankbedienden,...) dragen vaak een uniform of iets erg deftig en net. De mannen zie ik het vaakst in een short en bloot bovenlijf. Gezapige 40ers maken er een gewoonte van hun tricot T-shirt op te rollen tot boven hun bierbuik en deze dan te laten liggen als een soort BH. Om af te sluiten wrijven ze gezellig over hun buikske. De schoolgaande jeugd is erg netjes, uniformblousjes en een lange broek of een nette rok. Sommige meisjes hebben echt een geweldig uniformjurkje. Ik hoop dat zelf nog ergens te kunnen scoren.
De jongens van pakweg 18- eind jaren 20 dragen een soort van dreadlockcondoom over hun haar. Dan krijg je een Marge-simpson coupe. Ik zou erg graag alles willen illustreren a.d.h.v. foto's op facebook maar het uploaden is nog niet gelukt (nog steeds niet). Butt do not fear, i'll keep on trying!
Bij deze sluit ik de modebevindingen af en groet ik u.
Tot blogs,
Liesbeth
Ps (Morgen de eerste observatiedag op onze stageschool, ik spotte afgelopen week 1 huishoudmachine, 5 gedateerde industriële machines en patroontekentafels met een bovenblad uit afgebladderd hout --> uitdagingen a volonté)
Voor allen die zich niet zo zeer verwant voelen met mij maar wel met mode, lees vooral verder.
Voor allen die mode niet interessant vinden en mij als modestudente niet interessant vinden, skip deze post en ga naar die hierboven over onze uistap naar Galibie.
My dearest fashionpeople,
Na een weekje Paramaribo heb ik enkele vreemde tendenzen opgemerkt, voldoende interessant naar mijn mening om jullie er even over te posten.
Ten eerste, er zijn ongelofelijk veel prullaria winkeltjes met massaal veel spandex-achtig, kleurrijke, (van Chinese afkomst zijnde) textiel. Als je goed selecteert zit er af en toe nog wel iets leuks bij. De meeste winkels verkopen dezelfde kleding.
Je ziet ook vaak merken als: ONLYE --> only
BIRCKENJOCK --> Birkenstock ;)
Allemaal erg goedkoop!
Kleding is Suriname is écht goedkoop. Slippers en allerhande sandalen ook. Deze zijn wel van de "bekende" merken (ipanema en havaianas) en kosten iets van een 10 srd
(= een 2,5 euro). De kwaliteit van de kleding is uiteraard niet hoogstaand maar dat kan je van een jeans van 35 srd niet verwachten.
Nog bijzonder grappig zijn de etalagepoppen. Deze hebben stuk voor stuk een steekpoepke. Kleding valt totaal anders op zo'n pop met steekpoep. Het heeft zeker zijn charme!
Wat ik erg gek vind is dat alle etalagepoppen blank zijn. De bevolking is hier écht niet blank. Wij vallen absoluut op in het straatbeeld met onze melkvelletjes. Ik had dus verwacht meer donker gekleurde poppen te zien of chinese-javaans getinte poppen maar dus blanke poppen inclusief steekpoep.
Er zijn véél stofjes te koop met de meeste geweldige retro en ruitjes-prints voor een 5 srd (= 1,25 euro!!) per meter.
Het doet me pijn dat er een bagagelimiet bestaat. Er wordt dan ook nog veel zelf genaaid en gestikt. Dit heb ik even bevraagd bij één van de werkkrachten bij de grootste stoffenwinkel die ik tot nog toe gespot heb.
Een laatste opvallendheid: Er staat hier in suriname in elke winkel BELACHELIJK VEEL PERSONEEL! Ze hebben hier nog jobs die bij ons al lang uit den boze zijn. Denk aan inpakkers in de supermarkt (jawel, met plastic zakjes smijt men dus ook nog rond je oren en recycleren kent men niet).
Ik kwam een kledingwinkel binnen ten grootte van de ondergoed H&M op de Meir en daar had men iets van een 25à30 peroneelsleden en op die moment misschien 10 klanten!
Als je dan bedenkt dat de kleding zo goedkoop is en er zo massaal veel personeel staat zegt dat meteen iets over de koopkracht en lonen van de doorsnee arbeider!
De doorsnee Surinaamse vrouw die je tegenkomt in de stad draagt of een jeans (ik krijg deze hier zelfs niet aan (zweet en jeans = geen ideale combo) gecombineerd met een spannend, synthetisch topje (de doorsnee surinaamse vrouw heeft een maatje 44-50... ZEXZY!)
En natuurlijk zie je ook nog heel wat vrouwen gekleed in hun typische klederdracht. Vrouwen die een ambtenaren job uitvoeren (onderwijzers, verpleegsters, bankbedienden,...) dragen vaak een uniform of iets erg deftig en net. De mannen zie ik het vaakst in een short en bloot bovenlijf. Gezapige 40ers maken er een gewoonte van hun tricot T-shirt op te rollen tot boven hun bierbuik en deze dan te laten liggen als een soort BH. Om af te sluiten wrijven ze gezellig over hun buikske. De schoolgaande jeugd is erg netjes, uniformblousjes en een lange broek of een nette rok. Sommige meisjes hebben echt een geweldig uniformjurkje. Ik hoop dat zelf nog ergens te kunnen scoren.
De jongens van pakweg 18- eind jaren 20 dragen een soort van dreadlockcondoom over hun haar. Dan krijg je een Marge-simpson coupe. Ik zou erg graag alles willen illustreren a.d.h.v. foto's op facebook maar het uploaden is nog niet gelukt (nog steeds niet). Butt do not fear, i'll keep on trying!
Bij deze sluit ik de modebevindingen af en groet ik u.
Tot blogs,
Liesbeth
Ps (Morgen de eerste observatiedag op onze stageschool, ik spotte afgelopen week 1 huishoudmachine, 5 gedateerde industriële machines en patroontekentafels met een bovenblad uit afgebladderd hout --> uitdagingen a volonté)
vrijdag 19 maart 2010
Kennismaking school
Gisteren zijn we voor de eerste keer naar de Openbare Nijverheidsschool geweest, dit wordt onze stageschool gedurende de periode in Suriname. Sophie en ik gaan er Voeding en Verzorging geven en Liesbeth Mode. Onze eerste kennismaking met mevrouw Nortan, de directrice, was super. Het is een heel aangename en vooruitstrevende dame die haar volledig inzet voor haar school, daarnaast is ze ook enorm trots op haar land. Dit maakt dat ze al onze uren op 3 dagen heeft gezet, zodat we nog voldoende van het land kunnen zien.
De ONS, ziet ons project van PKV ook helemaal zitten. Rachel gaat ons hierin begeleiden en zij is echt een schatje. Ze vind het super om voor ons in te staan en zoekt alle mogelijke dingen om kennis te maken met de verschillende culturen.
Volgende week gaan we ook meehelpen bij het Kinderboekenfestival om er voor te zorgen dat we alle culturen leren kennen.
Vandaag zijn we naar Sophie haar school geweest, de Oedayraising Varma School. We gingen ervan uit dat Sophie hier haar TO-stage kon geven. Maar blijkbaar wordt deze richting niet ingericht. De directrice heeft ons doorgewezen naar een andere school, waar Sophie maandag een afspraak heeft. Hier zal ze haar mannetje moeten staan, omdat het een heel technische school is waarbij Bouw en Elektro-Gas-Sanitair de richtingen zijn. Ze weet nog niet of ze de uitdaging gaat aangaan, omdat de vakinhouden hier heel technisch zijn.
Nu een beetje meer over onze vrije tijd:
Sophie heeft de uitdaging aangegaan om Liesbeth haar haar te verven, maar voor wat hoort wat, en dus heeft sophie nu ook een rosse pluk in haar haar. Ik heb mezelf er ook aan gewaagd, maar bij mij had het niet zoveel succes.
Sophie en ik hebben al heel de week gekookt. We experimenteren met het Surinaamse eten en laat ons zeggen, het heeft gesmaakt.
Voor onze trip dit weekend naar Galibie hebben we ons al hangmatten aangeschaft om er in te slapen dit weekend. Galibie is een strand waar de reuzenschilpadden eitjes komen leggen.
Wat enorm hard opvalt is dat ons verstand er voor 99 procent op achteruit gaat wat maakt dat we enorm vergeetachtig zijn, Liesbeth Lijstjesloos is, sophie alles overal vergeet en doris haar enkel kan focussen op haar miljard muggenbeten. We steken het op de hitte.
En Sophie heeft vandaag een baby-brulaapje vast gehad waarbij ze nipt ontsnapt is aan de uitwerpselen die leken op de muskitagel, die wij op onze benen smeren.
Veel plezier in het Belgielandje want hier is het super!
Dorrieeee
maandag 15 maart 2010
Eerste indrukken
Na 2 dagen Paramaribo, zitten we op ons terras met elk een laptop mails te beantwoorden, mensen te contacteren op Surinaamse nummers (die overigens een pak korter zijn dan de onze) en zaakjes te regelen. Eigenlijk een beetje over the top met onze sjieke multimedia.
Na enkele keren naar de binnenstad te zijn gewandeld, hebben we zo wat eerste indrukken kunnen vaststellen:
De surinamer is doorgaans vriendelijk, hulpvaardig en gesteld op een rustig tempo. Op zondag gisteren hebben we nauwelijks iemand op straat tegengekomen. Zondag is hier echt nog een RUSTdag.
De Surinaamse mannen zijn vanaf 15 tot 95 jaar geboren womenizers. Gefluit, getuut, goeiemiddag dames, mooie meiden tot zelfs een ware eer aan Johan Verminnen in de supermarkt "Neem me mee naar je laaaand, vol muziek en vol drohomen,...".
We moeten nog een beetje bekijken in welke mate je vriendelijk mag antwoorden zonder het idee te geven dat er een ware wederzijdse interesse is.
Paramaribo centrum is erg vuil. Heeel veel zwerfvuil waar de vele straathonden zich aan te goed doen.
Er word ook ongelofelijk veel gebouwd en verbouwd. Bijna alle huisjes zijn onder constructie of zouden het eigenlijk toch moeten zijn. Dat geeft gekke straatbeelden. Zo hebben we 3 huizen verder een gans roos barbiehuis, ongelofelijk groot en decadent, het lijkt wat op de villa van Jonney Depp en Penelope Cruz in Blow. Onze overburen wonen dan weer in een huisje dat perfect als bouwvallig spookhuis zou kunnen doorgaan.
De kinderen die hier rondlopen op straat zien ons allemaal graag. Ze zeggen vriendelijk "goeiedag hoe gaat het met jullie?" of ze wuiven een beetje verlegen.
Ook erg raar zijn de wilde bussen die we hiervoor al aangehaald hebben. Er schuilt een soort van macho in de meeste jonge mannen die ze dan op een bijna té kitcherige zjannettenwijze uiten door hun bussen te pimpen met stikkers van hiphopzangers en vele roze, oranje en pastelkleurige accenten. Daarbij bedenk je dat elke Surinamer het liefst rijdt met ramen open en zijn boemboxen zo luid mogelijk. De hele dag door.
Soit, we gaan verder onze zaakjes regelen, naar de Tulip supermarkt boodschappen doen om vanavond te kunnen koken. (Sophie en ik kregen vannacht een gekke energie boost in combinatie met jeukende vingers en hebben dan de ganse keuken geschrobd en geherstructureerd zodat we met een gersut geweten kunnen koken.)
A boen,
Liesbeth alias "Betty to the B Boop"
Na enkele keren naar de binnenstad te zijn gewandeld, hebben we zo wat eerste indrukken kunnen vaststellen:
De surinamer is doorgaans vriendelijk, hulpvaardig en gesteld op een rustig tempo. Op zondag gisteren hebben we nauwelijks iemand op straat tegengekomen. Zondag is hier echt nog een RUSTdag.
De Surinaamse mannen zijn vanaf 15 tot 95 jaar geboren womenizers. Gefluit, getuut, goeiemiddag dames, mooie meiden tot zelfs een ware eer aan Johan Verminnen in de supermarkt "Neem me mee naar je laaaand, vol muziek en vol drohomen,...".
We moeten nog een beetje bekijken in welke mate je vriendelijk mag antwoorden zonder het idee te geven dat er een ware wederzijdse interesse is.
Paramaribo centrum is erg vuil. Heeel veel zwerfvuil waar de vele straathonden zich aan te goed doen.
Er word ook ongelofelijk veel gebouwd en verbouwd. Bijna alle huisjes zijn onder constructie of zouden het eigenlijk toch moeten zijn. Dat geeft gekke straatbeelden. Zo hebben we 3 huizen verder een gans roos barbiehuis, ongelofelijk groot en decadent, het lijkt wat op de villa van Jonney Depp en Penelope Cruz in Blow. Onze overburen wonen dan weer in een huisje dat perfect als bouwvallig spookhuis zou kunnen doorgaan.
De kinderen die hier rondlopen op straat zien ons allemaal graag. Ze zeggen vriendelijk "goeiedag hoe gaat het met jullie?" of ze wuiven een beetje verlegen.
Ook erg raar zijn de wilde bussen die we hiervoor al aangehaald hebben. Er schuilt een soort van macho in de meeste jonge mannen die ze dan op een bijna té kitcherige zjannettenwijze uiten door hun bussen te pimpen met stikkers van hiphopzangers en vele roze, oranje en pastelkleurige accenten. Daarbij bedenk je dat elke Surinamer het liefst rijdt met ramen open en zijn boemboxen zo luid mogelijk. De hele dag door.
Soit, we gaan verder onze zaakjes regelen, naar de Tulip supermarkt boodschappen doen om vanavond te kunnen koken. (Sophie en ik kregen vannacht een gekke energie boost in combinatie met jeukende vingers en hebben dan de ganse keuken geschrobd en geherstructureerd zodat we met een gersut geweten kunnen koken.)
A boen,
Liesbeth alias "Betty to the B Boop"
zondag 14 maart 2010
Scheurkogel
Wandel wandel wandel... SCHEURKOGEL!!!
(Lees verder en ontdek...)
Trivia 1
Na een dagje kuieren in het centrum hebben we dan maar genoten van het heerlijke weer op ons terrasje. Nog wat gekletst met onze huisgenoten en dan was het alweer tijd om een hapje te gaan eten... Maartje (onze huisgenote) belde Brian, onze persoonlijke taxichauffeur wiens busje de prachtige naam van "scheurkogel" draagt. Een passende naam gedrukt op de motorkap, pimp my ride!! :)
Trivia 2
Iedereen kent het geluid van een kikker met normale afmeting van ongeveer 10cm en hoogte maximum 5 cm. Je kent het geluid:
1. ga met je oren aan de mond van de kikker hangen,
2. neem een megafoon,
3. Stop het gedeelte waardoor je spreekt in de mond van de kikker
4. Luister en ontdek hoe een Surinaamse gigantische kikker klinkt!
-> Gigafrog
(Wat moet dat geven als je deze kikker kust????)
Trivia 3
Zeer gekend in Paramaribo zijn de boembussen met boemboxen. De ene gepimpt met "scheurkogel" de ander met een foto van Sean Paul. Iedereen rijdt hier dus echt met TE harde muziek rond in de auto. Nen john is er niets tegen!
Trivia 4
De blakabakra vertelde ons "het is 1 dala". Wij zeiden "Ai, dat is helemaal goed!" en hij sloot het gesprek af met a boen.
Vertaling: De Nederlandse Suriname vertelde ons "Het is 1 dollar". Wij zeiden "Ja dat is helemaal goed!". En hij sloot af met "Oké, nou goed! No spang"
Slaapwel iedereen en tot morgen!
Sophie en Betty en de alvast slapende Dorrieworrie
Trivia 4
(Lees verder en ontdek...)
Trivia 1
Na een dagje kuieren in het centrum hebben we dan maar genoten van het heerlijke weer op ons terrasje. Nog wat gekletst met onze huisgenoten en dan was het alweer tijd om een hapje te gaan eten... Maartje (onze huisgenote) belde Brian, onze persoonlijke taxichauffeur wiens busje de prachtige naam van "scheurkogel" draagt. Een passende naam gedrukt op de motorkap, pimp my ride!! :)
Trivia 2
Iedereen kent het geluid van een kikker met normale afmeting van ongeveer 10cm en hoogte maximum 5 cm. Je kent het geluid:
1. ga met je oren aan de mond van de kikker hangen,
2. neem een megafoon,
3. Stop het gedeelte waardoor je spreekt in de mond van de kikker
4. Luister en ontdek hoe een Surinaamse gigantische kikker klinkt!
-> Gigafrog
(Wat moet dat geven als je deze kikker kust????)
Trivia 3
Zeer gekend in Paramaribo zijn de boembussen met boemboxen. De ene gepimpt met "scheurkogel" de ander met een foto van Sean Paul. Iedereen rijdt hier dus echt met TE harde muziek rond in de auto. Nen john is er niets tegen!
Trivia 4
De blakabakra vertelde ons "het is 1 dala". Wij zeiden "Ai, dat is helemaal goed!" en hij sloot het gesprek af met a boen.
Vertaling: De Nederlandse Suriname vertelde ons "Het is 1 dollar". Wij zeiden "Ja dat is helemaal goed!". En hij sloot af met "Oké, nou goed! No spang"
Slaapwel iedereen en tot morgen!
Sophie en Betty en de alvast slapende Dorrieworrie
Trivia 4
Aankomst
Hey Fa!
Na een zalige ontspannende vlucht van 9 uur, zijn we aangekomen in het zonnige en plakkerige Suriname. We zijn goed ontvangen door Stanly en die heeft ons ineens een rondleiding gegeven door het centrum van Paramaribo. De eerste indruk was zeer geslaagd: mooie natuur, gezellige buurten en vooral veel negers in een bloot bovenlijf. ;-)
Aangekomen in ons huisje zijn we enorm goed opgevangen door onze medebewoners, Maartje en Evy. Zij hebben ons direct rondgeleid en tips gegeven en ons mee genomen naar de (veel te grote) supermarkt. De keuze was er te veel zodat we uiteindelijk veel te weinig bij hadden, het leek net een Amerikaanse supermarkt met alle soorten en mogelijke merken.
Vervolgens hebben we onze eerste portie bami-nasi op, de eerste kennismaking met de insecten hebben we ook al achter de rug. Veel mieren in Sophie haar bed en vooral een schitterende landing van een enorm gigantische grote vlieg op de landingsbaan van doris haar nasi. We zijn sprakeloos en vermoeid in ons bedje gekropen.
Vanmorgen opgestaan, het slapen is nog wel aanpassen, veel lawaai, veel honden, maar gelukkige niet zo veel muggen op de kamer. Voor vandaag zijn de plannen vooral gewoon worden aan de warmte en de stad intrekken om de overige winkelspullen in te slagen.
Veel zonnige groetjes vanuit de prinsessenstraat!
Doris, Sophie en Liesbeth.
Abonneren op:
Posts (Atom)