Galibi(e)

HEY FA!

Doris, Sophie en ik zijn gisterenochtend vroeg vertrokken richting binnenland met als hoofddoel mega (1m à 1.5Om) waterschildpadden te spotten tijdens hun eierlegritueel.

We hadden op aanraden van onze huisgenoten deze trip nu al geboekt omdat we dan van een fikske korting konden genieten en omdat het klimaat des te langer we wachten, des te ongunstiger wordt.

Om 8.OOu vertrokken we met zo'n 15 BAKRA (blanke) stagiaires in een busje richting binnenland. Na een hobbelige rit (buiten P'bo zijn weinig starten verhard en dus veel wegen hobbeldebobbel) kwamen we aan in Albina, een dorp aan de Marowijne rivier die Suriname van Frans-Guyana gescheiden houdt.
Hier konden we met zn 18 (inclusief 3 begeleiders) in een gammel bootje jumpen. We wisten op voorhand dat we zouden nat worden. We wisten niet dat we een halve liter water zouden binnen krijgen, de spetsen onze kopkes serieus zouden kletsten en de liters water al onze zonnecrème zouden wegspeoelen! Gevolg: Sophie en ik hebben benen waar kreeftenpoten voor onder doen! Doris heeft ook een streepke zon gehad maar vermits ze al een 70-tal muggenbeten heeft op 1 been, vond de zon het gepast haar een beetje te sparen. Ik ben trouwens nog steeds teleurgesteld in zonnecrème. Dan smeer je al een factor 50!
Na anderhalf uur op de boot kwamen we aan in Galibi (of Galibie, er heerst enige twijfel over de benaming). We hebben onze hangmatten en klamboe opgehangen, ik ben uiteraard even door de eerste hangpoging gezakt (al die jaren knopen leggen bij de scouts voor niets). Vervolgens kregen we een rondleiding in het dorp. Er zijn zo een 800 inwoners in Galibi en de tijd is hier écht blijven stilstaan. Na 23u is er in het ganse dorp geen electriciteit meer, enige vorm van high tec was niet aanwezig, enkel bootjes en hutjes en véél palmbomen! De leerlingen van de dorpsschool hadden dan ook een uizicht dat ik maar al te graag graag zou verruilen met dat van de Plantijncampus in de Kronenburgstraat...

We zijn de plaatselijke zoo binnengestapt, nuja, een soort van weideke zonder omheinig met allerhande apen (doodshoofdaapjes, capucijnaapjes = mijn totem :) ), luiaards, een anaconda, een tarantula,neusbeertjes,...
De apen sprongen gewoon uit de bomen meteen op je hoofd om verder door te kruipen naar je broekzak en zoveel mogelijk centen en ander fraais te jatten. Echte boefjes. De mannen van de zoo konden ons gelukkig alles teruggeven. Enkelen onder ons hebben de wurgslang ook in hun nek gehad. Deze liet wat sperma achter op hun T-shirts. Doris en ik hebben vriendelijk bedankt voor deze ervaring, Sophie is ze moedig aangegaan.

Tegen 21u kwam hetzelfde gammele bootje ons ophalen om echt te starten aan de waterschildpaddenzoektocht. Er waren zo'n 3tal zoekbootjes (veel toeristen = veel schildpadden die gestoord worden in hun legproces). Na een eerste tussenstop zonder schildpadden vaarden we nog even lustig door. Deze keer waren we voorzien op de nattigheid en droegen we een vuilniszak met bikini onder.
- 100 punten van de fashion police!
De 2de stoppauze hadden we meer succes. Eigenlijk best een klucht hoor want uiteraard meer je aan waar alle andere bootjes aangemeerd liggen. We hebben een 15-tal sporen gezien en een 6-tal schildpadden. In Suriname is men erg streng rond het dierenbehoud dus er mocht niet worden geflitst bij het foto's nemen en er liepen verschillende mensen van dierenbescherming rond om daar op toe te zien. Pak dat er toch wel een 30tal toeristen rondliepen dus dit mocht wel. In Frans- Guynana zagen we continu flitsen, de schildaddenpopulatie neemt daar bijgevolg enorm af omdat de schildpadden schrikken en terug in water gaan om aan de overkant (chéz nous) hun eieren te leggen.

Uiteteld de hangmat in, waarin we beter geslapen hebben dan op onze flutmatrassen hier in het huisje. Er zaten in galibi veel vieze straathonden die speciaal voor ons nog een ware blafmarathon begonnen toen we slapen wilden. Ik was net ingedommeld toen er zo'n hond tegen mijn achterwerk onder de hangmat morde. Dat zorgde voor een serieus aaaaarg-moment!
Deze morgend opgestaan, opgerommeld, lekker gegeten en terug de boot op richting Albina. Busje op en weer 3 uur richting Paramaribo. De busrit vond ik eigenlijk heerlijk. Luide muziek (want dat hoort hier zo), airco, geen muggen, prachtig zicht op het tropische regenwoud en voldoende gehobbel en gebobbel om af en toe in te dommelen...

Aangekomen, gewassen, gegeten, internet geraadpleegd en verbrande ledematen verzorgd, sluit ik echt af want over minder dan 8u staat onze taxi hier en gaan we fris en fruitig observeren!

A boen,

So to the Phee Wee, DorrieWorrie en Betty to the 'B' Boop